خرده اوستا

«خرده اوستا»:
خرده اوستا در پهلوی به معنای اوستای کوچک آمده است. خرده اوستا مجموعه‌ای دربردارنده نیایشهایی که دین­ور زرتشتی باید هر روز بخواند و آیینهای مربوط به آن را انجام دهد.
این متن را آنگونه که در متنهای فارسی میانه آمده است، آذرباد مهرسپندان موبدان موبد همروزگار شاپور دوم(309-379 میلادی) فراهم کرد و برای اثبات درستی مطالب آن و انطباقش با دیگر بخشهای اوستا "ور گرم" انجام داد یعنی روی گداخته بر سینه‌اش ریخته شد و چون او را نسوزانید و بدو آسیبی نرسانید، راستی گفتار او با این آزمایش ایزدی به اثبات رسید و مجموعه به عنوان خلاصه اوستا پذیرفته شد.
نخستین گزارندگان اوستا چون "انکتیل دوپرون" و "اشپیگل"، تمام اوستا را بجز وندیداد ساده (یعنی یسنا، ویسپرد و وندیداد)، خرده اوستا می دانستند. ولی یشتها انشا مفصل دارند و بویژه یشتهای بزرگ ، بسیار کهن هستند و خلاصه چند یشت در نیایشها آمده است و باید از خرده اوستا جدا نمود. خرده اوستا بنابر نظر گلدنر شامل دعاها و نمازها (پرامون یشت، نیرنگ کستی بستن، سروش باژ و هوشبام)، نیایشها (خورشید نیایش، مهر نیایش، ماه نیایش، اردویسور بانو نیایش و آتش بهرام نیایش) ، پنج گاه (هاونگاه، رپیتوینگاه، ازیرینگاه، اویسروثریمگاه و اشهینگاه)، دو سیروزه (سیروزه کوچک، سیروزه بزرگ) و چهار آفرینگان (آفرینگان دهمان، آفرینگان گاثا، آفرینگان گاهنبار و آفرینگان رپیتوین) است. "دارمستتر"، سیروزه را جدا از خرده اوستا می‌داند.